Soms heb je van die momenten dat je jezelf tegen komt, maar wat doe je dan? Loop je voor jezelf weg, ga je in je ego zitten of accepteer je het gevoel en word jij je bewust van de situatie en jezelf?
Zulke momenten hebben we allemaal en meer dan waar we onszelf bewust van zijn.
Een vraag die je word gesteld en de reactie die je daarop geeft bijvoorbeeld...
Wanneer iemand jou iets vraagt en jij zegt:
Moet ik dat echt doen?
Vraag je mij dit echt?
Is dit serieus een vraag?
Bij deze antwoorden op een vraag ben je aan het projecteren en dus manipuleren. Daar waar jij je gevoel niet kan of durft te voelen ga je namelijk projecteren en manipuleren/gaslighten. Je bewust zijn of worden van je eigen gedrag lukt alleen wanneer jij je daar voor open stelt of wanneer je met de neus op de feiten wordt gedrukt. Dan alsnog zal het ego proberen allerlei excuses te vinden om je gedrag goed te praten, maar ik kan je zeggen wanneer je beter voor jezelf wilt.. wil je ook beter voor een ander. Vanuit je hart wil jij niet meer zo met iemand omgaan.. Ook al ervaar je het soms niet als prettig om hier door heen te gaan en zal het ego hier afbrokkelen/realignen, toch is acceptatie en voelen hetgeen wat jou naar je echte zelf terug brengt.
Terug naar de kern van wie je bent 'Liefde'
Om even terug te komen op het voorbeeld. Wanneer jij dit antwoord geeft zeg je eigen tegen die persoon dat die persoon teveel is en jou niks mag vragen. Je haalt als het ware deze persoon naar beneden en zadelt ze op met jouw gevoel. Het gevoel van jou in dat het je teveel is, het beschermingsmechanisme dat je hebt opgebouwd wanneer je teveel van jezelf hebt gegeven en over je eigen grens bent gegaan.. Deze zorgt ervoor dat je niet gewoon kan zeggen: 'Nee, dit wil ik niet'
En dan het ego dat allerlei excuses gaat bedenken met een verhaal lijn erachter, ja maar straks moet ik hun verantwoordelijkheid gaan dragen en straks vragen ze me elke dag iets om te doen..
Angst om over je grenzen heen te gaan heet dit..
Leren om gezond een grens aan te geven kan en mag met de woorden; Nee, dit wil ik niet
Vaak is het zo diep ingeweven dat het heel ongemakkelijk voelt om deze worden uit te spreken... Een schuldgevoel dat erachter weg komt of wat de reden dan ook is.
Gedragingen komen overal vandaan, jezelf zien, willen zien en beter willen voor jezelf en voor de ander lukt wanneer je de liefde voor jezelf opent.
Zelfliefde is niet egoïstisch, het is de start van een betere wereld dat begint in jezelf.
Daar waar jij namelijk beter wilt voor jezelf en van jezelf houdt (zodat je beter wilt voor jezelf) wil jij beter voor de ander, want wanneer je op de frequentie van liefde gaat zitten, ben jij liefde.
Hier geef je wat je krijgt en krijg je wat je geeft.
Je zendt uit wat je bent van binnen en dit straalt zich uit in je gehele wezen. Je innerlijke wereld en je uiterlijke wereld.
So within, so without.
Hoe voel jij je bij de woorden 'Nee, dit wil ik niet' ?
Laatst een mooie opdracht gekregen om voor de spiegel te gaan staan en dit tegen jezelf te zeggen. Kijken hoe jij je hierbij voelt, zonder oordeel.
Herhaal de woorden eens tegen jezelf.. Voelt het ongemakkelijk? Wat gebeurd er met je?
Confronterend? durf je het aan?
Ik zelf vond het een mooie oefening en mijn ego dacht dit heb ik niet nodig..
Totdat ik mezelf tegen kwam in het gaslighten en dus deze woorden uitsprak 'moet ik dit echt doen'? waarbij mijn ego excuses ging bedenken en mijn bewustzijn zei 'lieverd, je bent je gevoel aan het projecteren.. Wat durf je niet te voelen en welk mechanisme zit erachter'?
Waar ik dus steeds meer achter kom is.. Waar je denkt dat je iets niet nodig hebt, heb je het zeker nodig.
Na dit, ben ik gaan zitten in me gevoel en ben ik toch naar die spiegel gelopen en heb ik gezegd 'Nee, dit wil ik niet' ik moest het een paar keer voor mezelf herhalen voordat de nodige traantjes kwamen, maar ze kwamen en ik ben er zo dankbaar voor!
Schaduwwerk, jezelf willen en kunnen zien, je schaduw integreren en verantwoording nemen voor jezelf.
Voor de spiegel staan en de reflectie van jezelf zien..
Wie durft?
Reactie schrijven