Dit betekent letterlijk dat je aan staat. Je staat aan om te geven, aan om in de aanval te zijn, aan om te doen, om te gaan, om bezig te blijven. Je draagt de wereld eigenlijk op je schouders, maar je bent niet anders gewend.
De cirkel van het eeuwige aanstaan en wanneer je daarin zit, voel je het niet eens dat je er in zit, want je hebt fucking veel energy om bergen te verzetten, om 10 miljoen dingen gedaan te krijgen in zoveel tijd, waarom… omdat je deze modus van aanstaan je zelf zo hebt aangeleerd dat je niet meer beter weet.
Geven, geven, geven en niet geven, niet gaan, voelt onnatuurlijk, voelt niet jij. Leer om het neer te leggen, om het los te laten, om rustig aan te doen, het stapje terug te nemen, hoe onnatuurlijk dit ook voelt, je lichaam verdient dat, want in het aanstaan krijg je misschien wel zoveel werk verzet, maar het is niet gezond.
Leer je vagus nervus systeem te resetten en je lichaam weer tot rust te laten komen.
In de fight modus ben je alleen maar in gevecht, je staat de hele dag scherp voor de aanval, dat is je aan staan. De hele dag in een verdediging als of er iets kan gaan gebeuren, alsof de wereld tegen jou is. Bijzondere eraan is dat jij dit niet zo voelt als je het nog niet kan herkennen. Je bent alleen maar aan het overleven, je wil je beste ik laten zien. Je laat ook alleen maar het beste van jezelf zien, want je denkt dat alle andere kanten van jou niet goed zijn. Je wil alleen maar goed zijn, je geeft in het alleen maar goed zijn.. geven in dat mensen je beste kant zien en daarbij aan staan voor de aanval die jij denkt dat zal gaan komen wanneer je niet je beste jij laat zien.
Je staat aan voor de aanval, voor het gevecht. Je bent alleen maar aan het presteren en kritiek of een ieder woord wat iemand tegen je zegt is terug projecteren en aanvallen. Boosheid, frustratie, irritatie. Jij ziet dit zelf niet zo en je denkt dat je goed bezig bent. Alles is eigenlijk aanvallen want je bent alleen maar bezig met goed zijn, met je eigen kracht laten zien.
Ik snapte het zelf ook niet, tot dat iemand tegen mij zei: “stop met vechten, niet de hele wereld is tegen jou” en het kwam binnen, echt binnen, mijn moment van breken in mezelf en ik dacht alleen maar, diegene heeft zo gelijk! Tegen wat ben ik nu eigenlijk aan het vechten? Wakker worden van deze cirkel, van mijn gedrag.
Als je de modus gaat herkennen waar je inzit, het gedrag ziet dat jij vertoond, valt er een last eigenlijk weg. Eerst ontstaat de erkenning en het breekpunt, het toelaten van de emotie en daarna de emotie ook echt te doorvoelen en zien wat jij jezelf aandoet met je eigen gedrag. Dan is het accepteren, en in dit gevoel liefdevol voor jezelf te zijn. Liefdevol naar jezelf zijn betekent niet allerlei scenario's in je hoofd bedenken dat het gedrag goed praat, maar er voor jezelf zijn, jezelf accepteren en in je gevoel zitten zonder er gedachten aan te hangen, maar te zeggen ik ben er voor je en je bent oké.
De vlucht modus is er ook zo 1, je bent alleen maar aan het gaan, vluchten, eigenlijk is deze ontstaan om het geen niet onder ogen te komen wat er nou echt aan de hand is, de harmonie bewaren en letterlijk vluchten voor gevaar/realiteit. De modus van het geven. De gever staat aan in doorgaan, in het geven, in het vluchten. wanneer diegene niet geeft voelt het onnatuurlijk. Eigenlijk ben je bang dat er een disbalans in harmonie komt wanneer jij niet geeft of aanstaat. De gever vlucht en blijft vluchten zonder dat hij of zij het doorheeft. Het is de vlucht voor realiteit, voor situaties, voor mensen omdat het denkt dat het niet veilig is en altijd denkt dat er iets staat te gebeuren, omdat het onveilig voelt en bang is dat de harmonie verstoord raakt.
Het willen bezig zijn en gaan is het eigenlijk vluchten. Het voelt niet goed wanneer het niet kan gaan en gedwongen wordt in het stapje terug te nemen. Onnatuurlijk voelt het, wanneer het niet kan geven/niet kan gaan.
Het is de modus van het vermijden, waardoor uitstelgedrag ontstaat, afspraken niet nakomen, ontlopen van situaties, conflict vermijden en het tevreden willen blijven stellen. Zorgen voor. Eigenlijk is deze ontstaan om gevaar te vermijden.
Naast het vechten en vluchten heb je ook nog de bevries reactie. Dit is wanneer je gewoon helemaal niet meer reageert en passief wordt.
Je schuldig voelen valt hier ook onder.
Geleefd worden en het niet erg vinden dat je geleefd wordt. Reactie blijft uit. Verdoven van jezelf en voorbereid zijn op het ergste. Het aanstaan op het ergste en er niks meer aan doen.
Ergste is de combi van allemaal. Van de ene modus naar de andere modus en wanneer je deze cirkels gaat doorbreken, omdat je het gedrag van jezelf gaat herkennen in wat je aan het doen bent...
Dat je gaat erkennen dat je het nog steeds aan het doen bent...
Dat je eindelijk dit kan loslaten en dit patroon kan veranderen voor jezelf...
Dan pas komt het, je bent moe! Je kan echt ongemotiveerd zijn, nergens geen zin in hebben en moe.
Je hebt jezelf uitgezet, omdat het gewoon niet meer hoeft, je hoeft niet meer aan te staan, je besef is gekomen en je hebt losgelaten, waarbij je nu eindelijk gaat zien dat de energie die jij had uit angst was. Dat je aan het overleven was en als je aan het overleven bent kun je alles aan.
Pas uit deze modus, komt de vermoeidheid. De energie die je hebt vastgehouden in deze modus, komt los en het gaat bewegen. Het overleven is klaar, je wil vroeg naar bed, rust en zelfs als je wakker wordt ben je moe.
Het is een andere moe dan wie je gewent bent. Je lichaam leert dat het oké en veilig is wanneer je niet aan staat en geeft hier aan toe.
Tijdens je overlevingsmodus kun je ook moe zijn, maar anders moe. Je bent de echte rust niet gewend. Rust voelt onnatuurlijk, want je bent gewend dat je bergen werk kan verzetten. Je kon doorgaan, doorgaan en doorgaan. Het niet gaan of niet leven hoe dat hierboven staat beschreven voelt niet goed.
Wanneer je uit gaat en uit deze modus bent voel je je moe en ben je aan het herstellen.
Learn to be comfortable in the uncomfortable.
Leer natuurlijk te worden in het onnatuurlijke. Wat jij bent gewend is niet gezond en het gaat onnatuurlijk voelen om hier uit te komen.
Geef je over en stop met aan staan, stop met die strijd, stop met vluchten en geven.
Pas als je het neerlegt, je systeem gaat resetten, leer je rust kennen. Wanneer je uit bepaalde situaties komt ben je al aan het veranderen, maar deze overlevingsmechanismen zitten zo in je, dat je het niet door hebt en je denkt ik ben toch al uit de situatie.
Je bent uit de situatie maar je gedrag is nog niet uit de situatie. Dit gedrag is wat je bent gewend en ook onbewust aan het doen bent, hoe subtiel ook. Je snapt eindelijk wat verzetten is en alles dringt dieper door tot je bewustzijn. Je dringt dieper door tot je kern. Tot jezelf.
'Weet dat de kracht van het bewustzijn in ieder mens, de grootste troef is die de mensheid bezit'
Reactie schrijven